<<<ANG KWENTO...
--__--: Marvin!
Ako: Fuck, shit! Ginulat mo ko...
--__--: ...
Ako: Max?
Max: You recognized me, buti naman.
Ako: Tang ina, panong di kita makikilala... Teka, anong ginagawa mo dito? Paano ka nakalabas?
Max: Do you wanna hear what I came here for o gusto mong i-explain ko pa sa 'yo kung paano ako nakalabas?
Ako: What? Teka, tae, pati ako napapa-Ingles sa 'yo.
Max: I have something to tell you...
Ako: Ano?
Max: Fuck you!
Ako: Fuck you ka rin! Tang ina, lumabas ka lang para murahin ako, gago ka pala eh...
Max: Well, fits you right.
Ako: Teka, ano ba atraso ko sa'yo?
Max: May utang ka.
Ako: Utang? Ako?
Max: May utang kang ending.
Ako: Ending?
Max: Kailangan mong tapusin yung OJT.
Ako: Ha? May ending na ah, di mo ba nabasa?
Max: You don't call that thing ending, the terms frustration or insecurity would have fit better.
Ako: Anak ng tokwa naman Max, 12 years ka lang sa Tate, alam ko marunong ka mag-Tagalog, wag mo na nga akong banatan ng mga pa-Ingles-Ingles mo, nakaka-nosebleed.
Max: Putang ina, hindi ending ang ginawa mo. Hindi gan'on gumawa ng kwento. Hindi masamang ibuhos mo ang frustrations mo, pero wag mong paabutin sa lebel na idadamay mo pati mga characters mo. Yes, we know you don't want to believe in happy endings, but don't you think we deserve one?
Ako: Teka, teka, umpisa pa lang, malinaw na sa 'kin kung anong gusto kong gawin, ok? Isang kwento na nasasalamin ang katotohanan. Realistic. Oo, may konting cheesiness, may mga over the top na kabaduyan, pero sa huli, gusto ko yung malapit sa nangyayari sa totoong buhay. Bakit, sa tingin mo ba talaga, pwede kayong magkatuluyan? May mga bagay na hindi pwedeng magkatotoo.
Max: Who the fuck are you para sabihin kung ano ang pwede sa hindi pwede? Diyos ka ba?
Ako: Oo! Sa mga kuwento ko, ako ang diyos. Ako ang nasusunod.
Max: Then you're a failed god. A loser. Selfish ka. Iniisip mo lang yung sarili mo. Akala ko ba gusto mong mang-entertain ng ibang tao, pero sa ginagawa mo, sariling entertainment mo lang ang ginagawa mo. Gusto mong magsulat ng mga ka-bullshitang relasyon, kasi ka-bullshitan ang mga naging relasyon mo. Gusto mo lang magsulat tungkol sa love na hindi pwedeng magkatotoo, kasi sa loob-loob mo, merong nagsusugimaw na love na gustong magkatotoo pero ayaw mong pagbigyan. Ayaw mong pagbigyan kasi natatakot ka. Ayaw mong pagbigyan kasi naduduwag ka.
Ako: Puta, ano bang alam mo tungkol sa 'kin?
Max: Fuck you, alam ko lahat. Wag mo nga akong gawing tanga, alam naman natin kung bakit mo sinulat tong kwentong to in the first place di ba?
Ako: Oo na! Sige, alam mo na lahat. Ikaw na ang magaling. Ikaw naman palagi ang magaling eh. Si Max na cool, si Max na classy. Guwapo ka, mayaman, tang ina, na sa 'yo na lahat ng bagay na wala sa 'kin. Oo na, ikaw na, the best ka eh, pucha...
Max: ...
Ako: Sige na, sabihin mo, ano bang ending ang gusto mo? Yung magkakatuluyan kayo?
Max: It's not for me to decide, besides, hindi ko yun kwento. Kuwento yun ni Charmaigne. I want what's best for her, and what makes her happy.
Ako: Putang ina, plastik mo tsong, wag mo nga akong daanin sa mga unconditional-bullshit-love na yan...
Max: Bakit, anong problema sa unconditional-bullshit-love? Ah, naalala ko na, dahil sa unconditional-bullshit-love na yan kasi, kaya ka single ngayon. Na pumayag kang iwan ka ng girlfriend mo dahil sa unconditional-bullshit-love na yan. Tangina, so yun pa rin pala ang issue dito? Na wala kang mapapala kung magmamahal ka na hindi humihingi ng kapalit. Na masasaktan ka lang. Fuck, asan na yung "don't let negative forces change the way you look at life" mo? Ha?
Ako: Ikaw ang nagsabi nun, hindi ako.
Max: Pero ikaw ang nagsulat.
Ako: Putang ina, ano ba kasing point mo?
Max: My point? Finish our God-damn-story! And start writing yours. And when I say write, I mean do something! Ano, makukuntento ka na lang na nakaupo d'yan, nakatingin sa Facebook profile Niya maghapon, magta-type ng message tapos buburahin? Maghihintay ng limos na atensyon? Yun ba ang gusto mo?
Ako: Tang ina, wag mo na nga Siyang idamay dito! Hindi mo alam ang sitwasyon ko!
Max: Hindi nga ba? Sino ba ako? Diba ako ay ikaw, at ikaw ay ako?
Ako: Hindi ikaw ako, at hindi ako ikaw. Magkaiba tayo!
Max: Bullshit! Iniwan ng girlfriend para sa ibang lalake? Programmer? Frustrated photographer? Falling in love with somebody youn-
Ako: Hindi pa ako in love sa Kanya. Ok? At magkaiba tayo ng sitwasyon. 2 and a half years lang kami, 10 years kayo. At engaged na kayo.
Max: Binago mo lang para may drama. Para maka-emphatize ang mga readers.
Ako: Programmer? Napaka-common ng trabaho na yun. Ang daming programmer sa mundo. At hindi ko frustration ang photography.
Max: Yeah right...
Ako: At higit sa lahat, wala Siyang gusto sa 'kin. Pero alam naman nating lahat, at alam mo, nung umpisa pa lang na may gusto sa 'yo si Charmaigne. Nakita mo sa Facebook niya 'di ba? Wag mong sabihing hindi...
Max: Why does it matter? Does it really matter kung may gusto Siya sa 'yo o wala? Or you just don't want to risk?
Ako: Oo, ayokong mag-risk.
Max: Then, you'll die a frustrated man. And when that happens, you'll only have yourself to blame. Look, I don't care about your love life, ok? Bahala ka, buhay mo yan. But please, do finish the story, not for me, but for Charmaigne. She deserves a happy ending.
**__**: Huy!
Ako: Puta, Jojo, pati ba naman ikaw?
Jojo: Bakit, bawal ba?
Ako: Anong gusto mo? Ending din?
Jojo: Hindi, gusto ko lang magreklamo.
Ako: Reklamo saan?
Jojo: Sa ginawa mo sa 'kin.
Ako: Ano bang ginawa ko sa 'yo?
Jojo: ...
Ako: Jojo, minor character ka lang. Anong gusto mo, ikaw ang bida? Sige, gagawa kita ng sarili mong kwe-
Jojo: Minor character pero nag-focus ka sa backstory ko? Ano yun?
Ako: Gusto ko lang bigyan ng justification kung bakit ka ganyan. Sinulat ko yun para maintidihan ka nila.
Jojo: Bakit gusto mong maintindihan nila ako?
Ako: Kasi walang umiintindi sa 'yo.
Jojo: Walang umiintindi sa 'kin o walang umiintindi sa 'tin?
Ako: Sino pa bang mas nakakaalam kung paano ma-in love sa bestfriend kundi ako?
Jojo: Kaya mo ba ako ginawa?
Ako: Siguro.. Nakikita ko kasi ang sarili ko sa 'yo.
Jojo: Pero tsong, hindi eh. Magkaiba tayo. Ikaw nagawa mong magtapat, ako hindi.
Ako: Kasi di kita pinayagang magtapat.
Jojo: Ano?
Ako: Ayokong matulad ka sa 'kin. Nawalan na nga ng girlfriend, nawalan pa ng bestfriend, tangina ang sakit nun ah.
Jojo: Pero anong naging kapalit? Ginawa mo kong tuod. Mula simula hanggang katapusan wala man lang akong character development. Naging stagnant ako. Walang pinagbago. Duwag na ninakawan ng lakas ng loob. Sabagay, ano pa bang aasahan ko, eh duwag din ang gumawa sa 'kin.
Ako: Andito ka lang ba para insultuhin ako?
Jojo: Oo, kasi ininsulto mo ko. Ininsulto mo ang pagkatao ko. Hindi mo ko binigyan ng pagkakataong ipaglaban yung nararamdaman ko. Hindi mo ko binigyan ng pagkakataong ipakita sa kanya kung gaano siya kahalaga sa 'kin. Sa huli, naging palamuti lang ako sa kwento niya, sa kwento nila. Poste na sinasabihan lang ng mga problema, walang karapatang mag-advice, walang karapatang magsalita.
Ako: ...
Jojo: Sabi mo ayaw mong matulad ako sa 'yo, sige salamat, ang bait mo, pero anong ginagawa mo sa sarili mo ngayon? Ikaw naman ang tumutulad sa 'kin.
Ako: Putang ina, ano bang gusto nyo? Ano bang gusto mo?!?
Jojo: Closure, gusto ko ng closure.
Ako: Paanong closure?
Jojo: Hindi ko din alam, ikaw ang writer, ikaw ang mag-isip. Basta, ayoko ng ganun. Binabasa ko buhay ko, natatawa ako na naiinis. Napapamura na lang ako, tang ina bakit wala akong ginawa? Tatlong taon, wala akong ginawa!
Ako: Bakit, sino ba nagsabi sa 'yo na wala kang nagawa? Sa tatlong taon na yun, kapag may problema si Charmaigne kanino siya lumalapit? Kapag umiiyak siya kaninong balikat ang sinasandalan niya? Kapag naiinis na siya sa nangyayari sa paligid niya, kanino niya binubuhos ang frustrations nya? Hindi ba sa yo? You've done enough! Ano pa bang gusto mong gawin na hindi mo pa nagagawa? Gusto mo malaman niya na mahal mo siya? Alam na niya yun. Hindi mo na kailangang sabihin. Anong tingin mo sa kanya, manhid?
Jojo: Hay naku, ewan ko sa yo... Puta, akala ko naiintindihan mo ko.
Ako: Naiintindihan kita.
Jojo: Hindi mo ko naiintindihan, sa parehong paraan na hindi mo naiintindihan ang sarili mo. Hindi mo maintindihan kung anong kinakatakot mo. Hindi mo maintindihan kung bakit, sa dinami-dami ng babae, Siya pa. Hindi mo maintindihan kung bakit isang araw, habang iniiyakan mo yung ex mo, napatingin ka na lang sa litrato Niya, tapos may naramdaman kang kakaiba. Hindi mo maintindihan kung bakit ang tagal-tagal na Niyang nasa friend's list mo, pero noon mo lang Siya napansin. Hindi mo maintindihan kung bakit gustung-gusto mo Siyang makausap. Hindi mo maintindihan kung bakit ka gumawa ng kung anu-anong paraan para makita mo Siya. Hindi mo maintindihan kung bakit, kahit ilang beses ka nang nakaramdam ng ganyan, eh hindi mo pa rin maintindihan kung bakit hindi mo maintindihan.
Ako: ...
Jojo: Hindi mo maintindihan kasi ayaw mong subukang intindihin. Ayaw mong pakawalan d'yan sa dibdib mo. Alam ko kung anong pakiramdam. Alam ko ang pakiramdam kung paanong mabuhay araw-araw na may butas sa dibdib.
Ako: Anong gusto mong gawin ko?
Jojo: Wag mong pigilan. Wag kang matakot magmahal.
Ako: Pero...
Jojo: Hindi naman kailangang mahalin ka rin Niya eh. Ikaw ang issue dito. Ang mahalaga naman sa bandang huli eh, nagmahal ka. Yun lang ang makakapuno d'yan sa kakulangan na naglalagi sa dibdib. Hayaan mo na kung hindi ka mahalin, hindi naman yun ang mahalaga sa buhay eh. Ang mahalaga eh kahit anong ibato sa 'yo ng mundo, hindi ka nagpatinag, hindi ka tumigil sa pagmamahal.
Ako: Bilib din ako sa'yo. Ganyan ba ang mentality mo kaya kinaya mo yung tatlong taon?
Jojo: Kaya mo kinaya ang limang taon. Nakalimutan mo na ba? Gaya ng ginawa mo, binigay ko kay Charmaigne lahat, at kuntento na ko dun.
Ako: Yun naman pala eh, eh anong closure ang hinihingi mo?
Jojo: Internal closure. Bago ko maayos ang issue ko sa kanya, kailangan ko munang maayos ang issue ko sa sarili ko.
Ako: Charmaigne! Alam kong and'yan ka rin, lumabas ka na.
Charmaigne: Ha ha! Pano mo nalaman?
Ako: Duh!
Charmaigne: Ha ha ha!
Ako: Oh ano namang problema mo?
Charmaigne: Problema? Wala akong problema, ang saya-saya ko nga eh.
Ako: Echos mo. Huli kitang nakita umiiyak ka.
Charmaigne: Pinaiyak mo kasi ako.
Ako: Ikaw ang nagpaiyak sa sarili mo. Ikaw at ang mga desisyon mo sa buhay.
Charmaigne: Ako nga ba talaga? Oh ang maling pagkakakilala mo sa 'kin?
Ako: Ha?
Charmaigne: Una, hindi ako NBSB. May lima akong boyfriend nung High School no.
Ako: Sabi mo wala.
Charmaigne: Sabi ko lang yun, naniwala ka naman. Pangalawa, di ako kasing bait kagaya ng isinulat mo. Tao rin ako, may mga sarili akong kagagahan, kapilyahan, katangahan, kalandian, kabobohan, katarantadahan. Hindi ako perpekto, umuutot ako, nangungulangot, naglalaway kapag natutulog, at tinatamad maligo paminsan-minsan. Ang hirap kasi sa inyong mga lalake, tinitingnan n'yo lang kaming mga babae sa paraang gusto ninyong makita. Binubulag n'yo ang sarili sa impression na, "ah eto na yung babaeng hinahanap ko, nasa kanya na lahat". Pilit nyong pinapaniwala ang sarili nyo na perpekto kami, kaya konting kibot lang namin, nagugulat kayo, nagagalit, sasabihin na "ang hirap intindihin ng mga babae". Masyado n'yo kaming nilalagay sa pedestal, kaya hindi kayo makapaniwala kapag umuwi kaming nakatapak ng tae sa kalye. Hindi kami dyosa o anghel o prinsesa na gaya ng sinusulat nyo sa mga tula at kanta nyo. Babae kami. Nasasaktan, nadi-disappoint, nare-reject, nagmamahal sa taong di rin kami kayang mahalin. Ang akala nyo kayo na lang lagi ang bigo. Kayo lagi ang niloloko.
Ako: Hindi totoo yan. Kayo kaya ang ganyan. Di ba kayo nga ang may linya na "mga lalake talaga pare-pareho"
Charmaigne: Sige nga, bakit galit na galit ka sa ex mo? Inisip mo kasi na perfect siya. Na hindi nya gagawin sa yo yung ginawa nya.
Ako: Hindi ako galit sa kanya.
Charmaigne: Utot mo! Bitter, galit, pareho lang yun. Hindi mo matanggap na nagkagusto siya sa iba. As if naman hindi pa nangyari sa yo yun dati. Pero nung nangyari na sa ex mo, hindi mo matanggap. Double standard ka boy?
Ako: Tanggap ko naman eh.
Charmaigne: Talaga lang ha... Teka nga, mabalik tayo sa usapan... Asan na nga ba ako?
Ako: Yung pagkakakilala ko sa'yo.
Charmaigne: Ah, oo. Ayun. He he!
Ako: So ibig sabihin, mali ang mga sinulat ko?
Charmaigne: Hindi naman. Tama naman yung iba. Hindi, yung lahat pala, tama naman lahat, in fairness. Pero, hindi ko lang gusto yung ending. Masyado mo kong tinulak sa anino ng girl in your dreams na nawalan na yung sarili kong indentity. Inalisan mo ko ng karapatang maging masaya, kasi hindi ka masaya. Ayos ka din eh no, pati kami dinadamay mo sa ka-bitteran mo. Mag move-on ka na boy...
Ako: Naka-move on na nga ako, ang kulit!
Charmaigne: Ha ha ha!! Ok fine, sabi mo eh. Eh di kung naka-move on ka na, hayaan mo naman na akong maging masaya, pwede? Ilang beses na rin akong nasaktan, ilang beses nang na-reject, ilang beses nang ginago, gusto ko naman ng happy ending.
Ako: Ang dami ko pa palang hindi alam tungkol sa 'yo.
Charmaigne: Ha ha ha!! Sige, sa susunod ikukuwento ko sa 'yo para masulat mo din.
Ako: Ayoko namang ikaw na lang lagi ang bida sa mga kwento ko.
Charmaigne: Eh di wag!! Ha ha ha!!
Ako: ...
Charmaigne: Ano ba yang tingin na yan ha?
Ako: Ha? Ah, wala...
Charmaigne: Echos... wala daw...
Ako: Kamukhang-kamukha mo kasi Siya. Pati nunal, kuhang-kuha mo.
Charmaigne: Ha ha ha! Ganon? Wag mo kong masyadong tingnan, baka sa 'kin ka ma in-love.
Ako: Ngek...
Charmaigne: Pero, seryoso, wag mo kong tingnan, hindi ako totoo. Wag mo kong mahalin, Siya ang mahalin mo.
Ako: Parang masakit ata yang gusto mong gawin ko...
Charmaigne: Kailan pa naging masakit ang magmahal?
Ako: Kapag nagmahal ka ng taong hindi ka magawang mahalin.
Charmaigne: Paano mo naman nasabi na hindi ka magagawang mahalin?
Ako: Bakit, kung ikaw ba, magagawa mo kong mahalin?
Charmaigne: Bakit naman hindi?
Ako: Sus... Si Jojo nga...
Charmaigne: Ano?
Ako: Hindi, wala... Bakit ba ang mamanhid n'yong babae? Hindi ba kayo marunong makaramdam?
Charmaigne: Hindi kami manhid, ayaw lang namin mag-assume.
Ako: So ibig sabihin dapat...
Charmaigne: Dapat sinasabi. Kahit gabi-gabi ka pa mag-text, o magregalo ka ng kung aning-aning, o araw-araw kang magpapampam sa Facebook, kung hindi mo sasabihin, hindi magiging malinaw.
Ako: Pero di ba, "actions speak louder than words"?
Charmaigne: Oo, pero clarity beats audibility and removes ambiguity. Hindi porket malakas ang boses mo eh narinig ka na ng malinaw.
Ako: Ok. Salamat... Ngayon, ano nga ba ulit yung gusto mo?
Charmaigne: Happiness.
Ako: Ok. Mahal na mahal ka nun ni Max, kaya wag ka mag-aala, hihintayin ka n'ya. Bihira lang ang babaeng katulad mo.
Charmaigne: Bihira, kasi nage-exist lang naman ako sa utak mo. Ha ha ha ha!! Lilinawin ko lang ha. Dalawang happiness ang gusto ko, isang para sa 'kin, isang para sa 'yo.
Ako: Tang inang yan...
Charmaigne: Siyempre, gusto ko rin namang masaya ka.
Ako: Paano ba malalaman na masaya na ang isang tao? Kapag nakuha mo na yung gusto mo?
Charmaigne: Hindi nasusukat ang kaligayahan sa dami ng yong pera o sa ganda ng yong syota. Ang tunay na sukatan ng kaligayahan, eh kung gaano karami ang kaya mong ibigay na hindi humihingi ng kapalit.
Ako: Ano? Hindi ko gets.
Charmaigne: Kung totoong masaya ka, bakit ka pa manghihingi ng kapalit? Kung totoong masaya ka, hindi na kailangang mahalin ka pa Niya, kuntento ka na basta lang mahal mo Siya.
Ako: Ang taba talaga ng utak mo...
Charmaigne: Ha ha ha! Opkors!! Sige na, bago pa nila isipin na nababaliw ka na.
Ako: Sino?
Charmaigne: Yung nagbabasa nito, kung meron man. Ha ha ha!! Yung ending ha... :p
--__--: Marvin!
Ako: Fuck, shit! Ginulat mo ko...
--__--: ...
Ako: Max?
Max: You recognized me, buti naman.
Ako: Tang ina, panong di kita makikilala... Teka, anong ginagawa mo dito? Paano ka nakalabas?
Max: Do you wanna hear what I came here for o gusto mong i-explain ko pa sa 'yo kung paano ako nakalabas?
Ako: What? Teka, tae, pati ako napapa-Ingles sa 'yo.
Max: I have something to tell you...
Ako: Ano?
Max: Fuck you!
Ako: Fuck you ka rin! Tang ina, lumabas ka lang para murahin ako, gago ka pala eh...
Max: Well, fits you right.
Ako: Teka, ano ba atraso ko sa'yo?
Max: May utang ka.
Ako: Utang? Ako?
Max: May utang kang ending.
Ako: Ending?
Max: Kailangan mong tapusin yung OJT.
Ako: Ha? May ending na ah, di mo ba nabasa?
Max: You don't call that thing ending, the terms frustration or insecurity would have fit better.
Ako: Anak ng tokwa naman Max, 12 years ka lang sa Tate, alam ko marunong ka mag-Tagalog, wag mo na nga akong banatan ng mga pa-Ingles-Ingles mo, nakaka-nosebleed.
Max: Putang ina, hindi ending ang ginawa mo. Hindi gan'on gumawa ng kwento. Hindi masamang ibuhos mo ang frustrations mo, pero wag mong paabutin sa lebel na idadamay mo pati mga characters mo. Yes, we know you don't want to believe in happy endings, but don't you think we deserve one?
Ako: Teka, teka, umpisa pa lang, malinaw na sa 'kin kung anong gusto kong gawin, ok? Isang kwento na nasasalamin ang katotohanan. Realistic. Oo, may konting cheesiness, may mga over the top na kabaduyan, pero sa huli, gusto ko yung malapit sa nangyayari sa totoong buhay. Bakit, sa tingin mo ba talaga, pwede kayong magkatuluyan? May mga bagay na hindi pwedeng magkatotoo.
Max: Who the fuck are you para sabihin kung ano ang pwede sa hindi pwede? Diyos ka ba?
Ako: Oo! Sa mga kuwento ko, ako ang diyos. Ako ang nasusunod.
Max: Then you're a failed god. A loser. Selfish ka. Iniisip mo lang yung sarili mo. Akala ko ba gusto mong mang-entertain ng ibang tao, pero sa ginagawa mo, sariling entertainment mo lang ang ginagawa mo. Gusto mong magsulat ng mga ka-bullshitang relasyon, kasi ka-bullshitan ang mga naging relasyon mo. Gusto mo lang magsulat tungkol sa love na hindi pwedeng magkatotoo, kasi sa loob-loob mo, merong nagsusugimaw na love na gustong magkatotoo pero ayaw mong pagbigyan. Ayaw mong pagbigyan kasi natatakot ka. Ayaw mong pagbigyan kasi naduduwag ka.
Ako: Puta, ano bang alam mo tungkol sa 'kin?
Max: Fuck you, alam ko lahat. Wag mo nga akong gawing tanga, alam naman natin kung bakit mo sinulat tong kwentong to in the first place di ba?
Ako: Oo na! Sige, alam mo na lahat. Ikaw na ang magaling. Ikaw naman palagi ang magaling eh. Si Max na cool, si Max na classy. Guwapo ka, mayaman, tang ina, na sa 'yo na lahat ng bagay na wala sa 'kin. Oo na, ikaw na, the best ka eh, pucha...
Max: ...
Ako: Sige na, sabihin mo, ano bang ending ang gusto mo? Yung magkakatuluyan kayo?
Max: It's not for me to decide, besides, hindi ko yun kwento. Kuwento yun ni Charmaigne. I want what's best for her, and what makes her happy.
Ako: Putang ina, plastik mo tsong, wag mo nga akong daanin sa mga unconditional-bullshit-love na yan...
Max: Bakit, anong problema sa unconditional-bullshit-love? Ah, naalala ko na, dahil sa unconditional-bullshit-love na yan kasi, kaya ka single ngayon. Na pumayag kang iwan ka ng girlfriend mo dahil sa unconditional-bullshit-love na yan. Tangina, so yun pa rin pala ang issue dito? Na wala kang mapapala kung magmamahal ka na hindi humihingi ng kapalit. Na masasaktan ka lang. Fuck, asan na yung "don't let negative forces change the way you look at life" mo? Ha?
Ako: Ikaw ang nagsabi nun, hindi ako.
Max: Pero ikaw ang nagsulat.
Ako: Putang ina, ano ba kasing point mo?
Max: My point? Finish our God-damn-story! And start writing yours. And when I say write, I mean do something! Ano, makukuntento ka na lang na nakaupo d'yan, nakatingin sa Facebook profile Niya maghapon, magta-type ng message tapos buburahin? Maghihintay ng limos na atensyon? Yun ba ang gusto mo?
Ako: Tang ina, wag mo na nga Siyang idamay dito! Hindi mo alam ang sitwasyon ko!
Max: Hindi nga ba? Sino ba ako? Diba ako ay ikaw, at ikaw ay ako?
Ako: Hindi ikaw ako, at hindi ako ikaw. Magkaiba tayo!
Max: Bullshit! Iniwan ng girlfriend para sa ibang lalake? Programmer? Frustrated photographer? Falling in love with somebody youn-
Ako: Hindi pa ako in love sa Kanya. Ok? At magkaiba tayo ng sitwasyon. 2 and a half years lang kami, 10 years kayo. At engaged na kayo.
Max: Binago mo lang para may drama. Para maka-emphatize ang mga readers.
Ako: Programmer? Napaka-common ng trabaho na yun. Ang daming programmer sa mundo. At hindi ko frustration ang photography.
Max: Yeah right...
Ako: At higit sa lahat, wala Siyang gusto sa 'kin. Pero alam naman nating lahat, at alam mo, nung umpisa pa lang na may gusto sa 'yo si Charmaigne. Nakita mo sa Facebook niya 'di ba? Wag mong sabihing hindi...
Max: Why does it matter? Does it really matter kung may gusto Siya sa 'yo o wala? Or you just don't want to risk?
Ako: Oo, ayokong mag-risk.
Max: Then, you'll die a frustrated man. And when that happens, you'll only have yourself to blame. Look, I don't care about your love life, ok? Bahala ka, buhay mo yan. But please, do finish the story, not for me, but for Charmaigne. She deserves a happy ending.
**__**: Huy!
Ako: Puta, Jojo, pati ba naman ikaw?
Jojo: Bakit, bawal ba?
Ako: Anong gusto mo? Ending din?
Jojo: Hindi, gusto ko lang magreklamo.
Ako: Reklamo saan?
Jojo: Sa ginawa mo sa 'kin.
Ako: Ano bang ginawa ko sa 'yo?
Jojo: ...
Ako: Jojo, minor character ka lang. Anong gusto mo, ikaw ang bida? Sige, gagawa kita ng sarili mong kwe-
Jojo: Minor character pero nag-focus ka sa backstory ko? Ano yun?
Ako: Gusto ko lang bigyan ng justification kung bakit ka ganyan. Sinulat ko yun para maintidihan ka nila.
Jojo: Bakit gusto mong maintindihan nila ako?
Ako: Kasi walang umiintindi sa 'yo.
Jojo: Walang umiintindi sa 'kin o walang umiintindi sa 'tin?
Ako: Sino pa bang mas nakakaalam kung paano ma-in love sa bestfriend kundi ako?
Jojo: Kaya mo ba ako ginawa?
Ako: Siguro.. Nakikita ko kasi ang sarili ko sa 'yo.
Jojo: Pero tsong, hindi eh. Magkaiba tayo. Ikaw nagawa mong magtapat, ako hindi.
Ako: Kasi di kita pinayagang magtapat.
Jojo: Ano?
Ako: Ayokong matulad ka sa 'kin. Nawalan na nga ng girlfriend, nawalan pa ng bestfriend, tangina ang sakit nun ah.
Jojo: Pero anong naging kapalit? Ginawa mo kong tuod. Mula simula hanggang katapusan wala man lang akong character development. Naging stagnant ako. Walang pinagbago. Duwag na ninakawan ng lakas ng loob. Sabagay, ano pa bang aasahan ko, eh duwag din ang gumawa sa 'kin.
Ako: Andito ka lang ba para insultuhin ako?
Jojo: Oo, kasi ininsulto mo ko. Ininsulto mo ang pagkatao ko. Hindi mo ko binigyan ng pagkakataong ipaglaban yung nararamdaman ko. Hindi mo ko binigyan ng pagkakataong ipakita sa kanya kung gaano siya kahalaga sa 'kin. Sa huli, naging palamuti lang ako sa kwento niya, sa kwento nila. Poste na sinasabihan lang ng mga problema, walang karapatang mag-advice, walang karapatang magsalita.
Ako: ...
Jojo: Sabi mo ayaw mong matulad ako sa 'yo, sige salamat, ang bait mo, pero anong ginagawa mo sa sarili mo ngayon? Ikaw naman ang tumutulad sa 'kin.
Ako: Putang ina, ano bang gusto nyo? Ano bang gusto mo?!?
Jojo: Closure, gusto ko ng closure.
Ako: Paanong closure?
Jojo: Hindi ko din alam, ikaw ang writer, ikaw ang mag-isip. Basta, ayoko ng ganun. Binabasa ko buhay ko, natatawa ako na naiinis. Napapamura na lang ako, tang ina bakit wala akong ginawa? Tatlong taon, wala akong ginawa!
Ako: Bakit, sino ba nagsabi sa 'yo na wala kang nagawa? Sa tatlong taon na yun, kapag may problema si Charmaigne kanino siya lumalapit? Kapag umiiyak siya kaninong balikat ang sinasandalan niya? Kapag naiinis na siya sa nangyayari sa paligid niya, kanino niya binubuhos ang frustrations nya? Hindi ba sa yo? You've done enough! Ano pa bang gusto mong gawin na hindi mo pa nagagawa? Gusto mo malaman niya na mahal mo siya? Alam na niya yun. Hindi mo na kailangang sabihin. Anong tingin mo sa kanya, manhid?
Jojo: Hay naku, ewan ko sa yo... Puta, akala ko naiintindihan mo ko.
Ako: Naiintindihan kita.
Jojo: Hindi mo ko naiintindihan, sa parehong paraan na hindi mo naiintindihan ang sarili mo. Hindi mo maintindihan kung anong kinakatakot mo. Hindi mo maintindihan kung bakit, sa dinami-dami ng babae, Siya pa. Hindi mo maintindihan kung bakit isang araw, habang iniiyakan mo yung ex mo, napatingin ka na lang sa litrato Niya, tapos may naramdaman kang kakaiba. Hindi mo maintindihan kung bakit ang tagal-tagal na Niyang nasa friend's list mo, pero noon mo lang Siya napansin. Hindi mo maintindihan kung bakit gustung-gusto mo Siyang makausap. Hindi mo maintindihan kung bakit ka gumawa ng kung anu-anong paraan para makita mo Siya. Hindi mo maintindihan kung bakit, kahit ilang beses ka nang nakaramdam ng ganyan, eh hindi mo pa rin maintindihan kung bakit hindi mo maintindihan.
Ako: ...
Jojo: Hindi mo maintindihan kasi ayaw mong subukang intindihin. Ayaw mong pakawalan d'yan sa dibdib mo. Alam ko kung anong pakiramdam. Alam ko ang pakiramdam kung paanong mabuhay araw-araw na may butas sa dibdib.
Ako: Anong gusto mong gawin ko?
Jojo: Wag mong pigilan. Wag kang matakot magmahal.
Ako: Pero...
Jojo: Hindi naman kailangang mahalin ka rin Niya eh. Ikaw ang issue dito. Ang mahalaga naman sa bandang huli eh, nagmahal ka. Yun lang ang makakapuno d'yan sa kakulangan na naglalagi sa dibdib. Hayaan mo na kung hindi ka mahalin, hindi naman yun ang mahalaga sa buhay eh. Ang mahalaga eh kahit anong ibato sa 'yo ng mundo, hindi ka nagpatinag, hindi ka tumigil sa pagmamahal.
Ako: Bilib din ako sa'yo. Ganyan ba ang mentality mo kaya kinaya mo yung tatlong taon?
Jojo: Kaya mo kinaya ang limang taon. Nakalimutan mo na ba? Gaya ng ginawa mo, binigay ko kay Charmaigne lahat, at kuntento na ko dun.
Ako: Yun naman pala eh, eh anong closure ang hinihingi mo?
Jojo: Internal closure. Bago ko maayos ang issue ko sa kanya, kailangan ko munang maayos ang issue ko sa sarili ko.
Ako: Charmaigne! Alam kong and'yan ka rin, lumabas ka na.
Charmaigne: Ha ha! Pano mo nalaman?
Ako: Duh!
Charmaigne: Ha ha ha!
Ako: Oh ano namang problema mo?
Charmaigne: Problema? Wala akong problema, ang saya-saya ko nga eh.
Ako: Echos mo. Huli kitang nakita umiiyak ka.
Charmaigne: Pinaiyak mo kasi ako.
Ako: Ikaw ang nagpaiyak sa sarili mo. Ikaw at ang mga desisyon mo sa buhay.
Charmaigne: Ako nga ba talaga? Oh ang maling pagkakakilala mo sa 'kin?
Ako: Ha?
Charmaigne: Una, hindi ako NBSB. May lima akong boyfriend nung High School no.
Ako: Sabi mo wala.
Charmaigne: Sabi ko lang yun, naniwala ka naman. Pangalawa, di ako kasing bait kagaya ng isinulat mo. Tao rin ako, may mga sarili akong kagagahan, kapilyahan, katangahan, kalandian, kabobohan, katarantadahan. Hindi ako perpekto, umuutot ako, nangungulangot, naglalaway kapag natutulog, at tinatamad maligo paminsan-minsan. Ang hirap kasi sa inyong mga lalake, tinitingnan n'yo lang kaming mga babae sa paraang gusto ninyong makita. Binubulag n'yo ang sarili sa impression na, "ah eto na yung babaeng hinahanap ko, nasa kanya na lahat". Pilit nyong pinapaniwala ang sarili nyo na perpekto kami, kaya konting kibot lang namin, nagugulat kayo, nagagalit, sasabihin na "ang hirap intindihin ng mga babae". Masyado n'yo kaming nilalagay sa pedestal, kaya hindi kayo makapaniwala kapag umuwi kaming nakatapak ng tae sa kalye. Hindi kami dyosa o anghel o prinsesa na gaya ng sinusulat nyo sa mga tula at kanta nyo. Babae kami. Nasasaktan, nadi-disappoint, nare-reject, nagmamahal sa taong di rin kami kayang mahalin. Ang akala nyo kayo na lang lagi ang bigo. Kayo lagi ang niloloko.
Ako: Hindi totoo yan. Kayo kaya ang ganyan. Di ba kayo nga ang may linya na "mga lalake talaga pare-pareho"
Charmaigne: Sige nga, bakit galit na galit ka sa ex mo? Inisip mo kasi na perfect siya. Na hindi nya gagawin sa yo yung ginawa nya.
Ako: Hindi ako galit sa kanya.
Charmaigne: Utot mo! Bitter, galit, pareho lang yun. Hindi mo matanggap na nagkagusto siya sa iba. As if naman hindi pa nangyari sa yo yun dati. Pero nung nangyari na sa ex mo, hindi mo matanggap. Double standard ka boy?
Ako: Tanggap ko naman eh.
Charmaigne: Talaga lang ha... Teka nga, mabalik tayo sa usapan... Asan na nga ba ako?
Ako: Yung pagkakakilala ko sa'yo.
Charmaigne: Ah, oo. Ayun. He he!
Ako: So ibig sabihin, mali ang mga sinulat ko?
Charmaigne: Hindi naman. Tama naman yung iba. Hindi, yung lahat pala, tama naman lahat, in fairness. Pero, hindi ko lang gusto yung ending. Masyado mo kong tinulak sa anino ng girl in your dreams na nawalan na yung sarili kong indentity. Inalisan mo ko ng karapatang maging masaya, kasi hindi ka masaya. Ayos ka din eh no, pati kami dinadamay mo sa ka-bitteran mo. Mag move-on ka na boy...
Ako: Naka-move on na nga ako, ang kulit!
Charmaigne: Ha ha ha!! Ok fine, sabi mo eh. Eh di kung naka-move on ka na, hayaan mo naman na akong maging masaya, pwede? Ilang beses na rin akong nasaktan, ilang beses nang na-reject, ilang beses nang ginago, gusto ko naman ng happy ending.
Ako: Ang dami ko pa palang hindi alam tungkol sa 'yo.
Charmaigne: Ha ha ha!! Sige, sa susunod ikukuwento ko sa 'yo para masulat mo din.
Ako: Ayoko namang ikaw na lang lagi ang bida sa mga kwento ko.
Charmaigne: Eh di wag!! Ha ha ha!!
Ako: ...
Charmaigne: Ano ba yang tingin na yan ha?
Ako: Ha? Ah, wala...
Charmaigne: Echos... wala daw...
Ako: Kamukhang-kamukha mo kasi Siya. Pati nunal, kuhang-kuha mo.
Charmaigne: Ha ha ha! Ganon? Wag mo kong masyadong tingnan, baka sa 'kin ka ma in-love.
Ako: Ngek...
Charmaigne: Pero, seryoso, wag mo kong tingnan, hindi ako totoo. Wag mo kong mahalin, Siya ang mahalin mo.
Ako: Parang masakit ata yang gusto mong gawin ko...
Charmaigne: Kailan pa naging masakit ang magmahal?
Ako: Kapag nagmahal ka ng taong hindi ka magawang mahalin.
Charmaigne: Paano mo naman nasabi na hindi ka magagawang mahalin?
Ako: Bakit, kung ikaw ba, magagawa mo kong mahalin?
Charmaigne: Bakit naman hindi?
Ako: Sus... Si Jojo nga...
Charmaigne: Ano?
Ako: Hindi, wala... Bakit ba ang mamanhid n'yong babae? Hindi ba kayo marunong makaramdam?
Charmaigne: Hindi kami manhid, ayaw lang namin mag-assume.
Ako: So ibig sabihin dapat...
Charmaigne: Dapat sinasabi. Kahit gabi-gabi ka pa mag-text, o magregalo ka ng kung aning-aning, o araw-araw kang magpapampam sa Facebook, kung hindi mo sasabihin, hindi magiging malinaw.
Ako: Pero di ba, "actions speak louder than words"?
Charmaigne: Oo, pero clarity beats audibility and removes ambiguity. Hindi porket malakas ang boses mo eh narinig ka na ng malinaw.
Ako: Ok. Salamat... Ngayon, ano nga ba ulit yung gusto mo?
Charmaigne: Happiness.
Ako: Ok. Mahal na mahal ka nun ni Max, kaya wag ka mag-aala, hihintayin ka n'ya. Bihira lang ang babaeng katulad mo.
Charmaigne: Bihira, kasi nage-exist lang naman ako sa utak mo. Ha ha ha ha!! Lilinawin ko lang ha. Dalawang happiness ang gusto ko, isang para sa 'kin, isang para sa 'yo.
Ako: Tang inang yan...
Charmaigne: Siyempre, gusto ko rin namang masaya ka.
Ako: Paano ba malalaman na masaya na ang isang tao? Kapag nakuha mo na yung gusto mo?
Charmaigne: Hindi nasusukat ang kaligayahan sa dami ng yong pera o sa ganda ng yong syota. Ang tunay na sukatan ng kaligayahan, eh kung gaano karami ang kaya mong ibigay na hindi humihingi ng kapalit.
Ako: Ano? Hindi ko gets.
Charmaigne: Kung totoong masaya ka, bakit ka pa manghihingi ng kapalit? Kung totoong masaya ka, hindi na kailangang mahalin ka pa Niya, kuntento ka na basta lang mahal mo Siya.
Ako: Ang taba talaga ng utak mo...
Charmaigne: Ha ha ha! Opkors!! Sige na, bago pa nila isipin na nababaliw ka na.
Ako: Sino?
Charmaigne: Yung nagbabasa nito, kung meron man. Ha ha ha!! Yung ending ha... :p
Comments
Post a Comment